بخت و احساس دخترم اگر به خودم برود یک روز در حوالی چهارده سالگی ...

.
بخت و احساس دخترم اگر به خودم برود، یک روز در حوالی چهارده سالگی اش با موهای کوتاه شده بلوند و پیراهن چین دار بنفشم به اتاقش می روم... میبینمش که گوشه تختش کز کرده و یکی از همان موزیک های اسپانیایی مورد علاقه ی جفتمان را گوش میدهد... شانه را از رو میزش برمیدارم و تن کز کرده اش را میکشم طرف خودم... موهای فر شرابی اش را که به خودم رفته، تو دستم میگیرم و آرام آرام شانه میکشم...
میدونم مثل خودم از مقدمه چینی متنفره ، به خاطر همین بی مقدمه شروع میکنم و میگم: "میدونمت مام جان! دلت پیش یکی گیر کرده. اینو از حال هوای این روزهات فهمیدم. از این همش گوشه گیری هات، از این همش چشمای سرخت، از این همش سردی تنت. نمیدونی هم دلت پیش چیش گیر کرده... فقط میدونی تو یه لحظه دار و ندار دلت براش رفته... به این میگن عشق!خاصیتش اصلا همینه که تو یه نگاه دلت واسه یه نفر بره و برای چیش رو دقیقا ندونی....!
میدونم مام جان... نمیشه بهش برسی.
اصلا انگار نرسیدن مترادف عشقه و ما آدما عاشق میشیم که هیچوقت دستمون نرسه به دستاش.
روزها،ماه ها، سال ها باید بگذره تا حال دلت آروم بگیره و بتونی یکیو دوباره توش راه بدی...که بشه همه چیز واست...که بلد باشه کی و کجا حال دلتو خوب کنه.
و اینکه میگم بتونی یه نفرو به دلت راه بدی نه اینکه دوباره عاشق بشی...
نه!
عشق تو کل زندگیت مثل آبله مرغونی که تو هفت سالگی گرفتی یه بار به جونت میافته.
اما میتونی بعدش دوست داشتی باشی... دوست داشتن هایی که برعکس عشق براش دلیل داری. یکی اخلاقش، یکی چشماش، یکی دستاش...!
اما جان دلم به دوست داشتن هم حواست باشه! اولین نفری که بعد از عشق، دوستش داری خیلی مهمه... این دستبندی که دستته رو میبینی؟ اگر هی پشت سرهم باز و بسته اش کنی قفلش هرز میشه و یه روز میبینی از دستت افتاده و گم شده... اگر تو دوست داشتن بخوری زمین میتونی باز یه نفر دیگه رو بعدش دوست داشته باشی... اما کم کم قفل دلت هرز میشه و میافته زمین. هر بار هم که بیافته زمین زخم میشه و شاید زخم هات خوب بشن اما جاشون میمونه و دلت رو زشت میکنن. آخر سر یه دل زشت رو تو ویترین روح کدوم آدم میخوای جا بدی؟
باید روزی در حوالی چهارده سالگی دخترم موهایش را شانه بزنم و ازش خواهش کنم که مواظب قفل دلش باشد...!