من مهدم در دست تغ انتقامم

من مهديم ، در دست تيغ انتقامم
مادر به قبر مخفيت بادا سلامم

ای قلب مجروحم كباب از غُربت تو
باريده اشكم سالها بر تربت تو

شب تا سحر سوختم از سوز داغت
بودم چراغ قبر بی شمع و چراغت

عمری برايت گريه همچون ابر كردم
هم سوختم ، هم ساختم ، هم صبر كردم

ديروز رو گرداند امت يكسر از تو
امروز باشد مهدی ات تنها تر از تو

مادر دلم خون است ، از بندم رها كن
دستی بر آور بر ظهور من دعا كن

ای كاش بودم تا علی را يار بودم
جای تو من بين در و ديوار بودم

در حلقه ی زنجيرشان محكم ببندم
فرياد يا اماه رسد از بند بندم

دريا كنم از خون دل چشم ترم را
پرسم چرا كشتيد آخر مادرم را

تو عالمی را اشک و سوز و شور دادی
با روی سيلی خورده ی خود نور دادی

گيرم امير المؤمنين را دست بستيد
بازوی زهرا را چرا آخر شكستيد ...

اجر ذی القربای پيغمبر كتک بود؟
يا پاسخ حق نمک غصب فدک بود؟

مادر به اشک چشم های دوستانم
داد تو زين بيدادگر ها می ستانم

من بهترين يار وفادار تو هستم
روز ظهورم هم عزادار تو هستم

ای قبر پنهانت زيارتگاه مهدی
خورشيد قرآن، اختر دين، ماه مهدی

«یا مولانا یا صاحب الزمان العجل»


#شعر #صاحب_الزمان
#شعر_مهدی #امام_زمان
#شعر_انتظار #قائم_آل_محمد
#اللهم_عجل_لولیک_الغریب_الفرج🏴