چه بوسیدنی است

چه بوسیدنی است...
زنی آلوده به سردی و سکوت...
که دل و دست اش...
درمانِ بی آرامی های من است...
انار سرخی شده ام...
در تبِ رسیدن...
در انتظارِ شنیدنِ نامم...
میانِ شعرهای بُرَنده اش...
و دعوت شدن ...
به بوسه های خونین اش...
من روی زمینِ دل نشین ترین دردها...
خانه ساخته ام...