تو نیستی که ببینی چقدر پاییز است

تو نیستی که ببینی چقدر پاییز است
چقدر زندگی برگ‌ها غم انگیز است
مگر به قهر نگفتی که از تو بیزارم
چرا هنوز نگاهت محبت‌آمیز است؟
دلت درخشش یک سرزمین بی فاتح
دلم خرابه‌ی بعد از هجوم چنگیز است
مرا چگونه فراموش کرده‌ای ای دوست؟
ببین گذشته‌ات از خاطرات لبریز است
تمام هستی من آرزوی وصل تو بود
تمام هستی من بی تو سخت ناچیز است