در سمفونی ها

در سمفونی ها ...
گاهی آهنگی آرام و کم ...
از میان هیاهوی ارکستر رخنه می کند ...
این آهنگ خفیف و لطیف بخش است....
اما به دل شما می نشیند ...
شما دائما انتظارش را دارید ...
باز این صدای خفیف تکرار می شود ....
منتها این دفعه بیش از بار اول شما را می گیرد .
کم کم تمام ارکستر یکصدا ...
همان آهنگ دلخواه شما را ...
با چنان قدرتی بیان می کند ..
که دیگر اختیار از دستتان در می رود ...
مصیبت های جگرخراش هم ...
همینطور بروز می کند ....
انسان اول تمام عمق آنها را درک نمی کند .
گاهی خودی نشان می دهند ...
و در نیستی فرو می روند ...
ناگهان تمام ارکستر به صدا در می آید ..
آنوقت اشک از چشم های شما جاری می شود
و خودتان نمی دانید ...
برای چه گریه می كنيد..!


بزرگ_علوي