رمان ارباب من پارت: ۱۴۸

روی مبل نشستیم و بهراد شروع به تعریف کردن داستان خیالیمون کرد که تو این سه ماه منم عاشقش شدم و خودم خواستم که ازدواج کنیم و یه سری چرت و پرت دیگه!
البته وسط حرفاشم گاهی به من نگاه میکرد و با چشماش تهدیدم میکرد که حرفاش رو تایید کنم!

منم دنبال دردسر نبودم و همش لبخندهای مصنوعی میزدم تا فرناز شک نکنه چون دفعه ی قبلی که جریان رو فهمید هیچ کمکی بهم نکرد و حتی شرایط رو برام خیلی سخت تر کرد و رفت!

وقتی حرفهای بهراد تموم شد، فرناز با تعجب به سمت من برگشت و گفت:

_ آره سپیده؟

سرم رو به نشونه ی تایید تکون دادم و با همون لبخند مصنوعی گفتم:

_ آره دیگه
_ باورم نمیشه!
_ چرا؟
_ نمیدونم آخه امکان نداره

خواستم چیزی بگم که سریع از سرجاش پاشد، دست من رو گرفت و گفت:

_ بیا بریم تو اتاقت ببینم

و منم بعد دیدن نگاه پر از تهدید بهراد، بدون هیچ مقاومتی دنبال فرناز رفتم.
وقتی به اتاقم رسیدیم سریع روی تختم نشست، منم مجبور کرد بشینم و گفت:

_ زود باش راستش رو به من بگو

چشمام رو درشت کردم و با تعجب ساختگی گفتم:

_ راستِ چیو؟
_ راستِ قضیه رو
_ نمیفهمم چی میگی فرناز

چشماش رو ریز کرد و آروم گفت:

_ من که میدونم همه ی حرفای بهراد چرت بود
_ چرا اینطوری فکر میکنی؟
_ چون وقتی داشتم میرفتم همه ی ماجرا رو فهمیدم و میدونم که شما دشمنید و تو هم به اجبار اینجا موندی و داری...

دستم رو بالا گرفتم، حرفش رو قطع کردم و گفتم:

_ صبرکن فرناز، یه نفس بکش و بذار منم حرف بزنم

دستش رو روی دهنش گذاشت و تو سکوت نگاهم کرد که دستی به صورتم کشیدم و گفتم:

_ درسته که بهراد من رو به اجبار آورد اینجا و با تهدید نذاشت برم اما بعدش همه چی تغییر کرد
_ چی تغییر کرد؟

سرم رو تکون دادم و با بغضی که تو گلوم به وجود اومده بود گفتم:

_ یبار تونستم پنهانی با خونواده ام تماس بگیرم اما اونا به محض شنیدن صدام گفتن که دیگه همچین دختری ندارن و من رو نمیخوان!

ابروهاش رو بالا انداخت و با تعجب گفت:

_ مگه میشه؟