من اونیم که سایه ام نداشت

من اونیم که سایه ام نداشت
.
دلش رو توی کوچه جا گذاشت
.
همون که تو دلش غمارو کاشت
.
غیر از این سکوت چیزی برنداشت
.
.
.
من اونیم که گریه می کنه
.
همون که بغض و ول نمی کنه
.
همون که هیچکی باورش نکرد
.
اشک و عاشق گونه می کنه
.
صدام که سر به آسمون کشید، دلای عاشق و به این جنون کشید
.
خدا ببخشه اونو که نموند
.
که قلب سادمو اون به خون کشید
.
عشق ادعا سرش نشد، آخرش نشد
.
که یاد من بره
.
آسمونو باورش نشد ، کبوترش نشد
.
دوباره بپره
.
من اونیم که خیره رو دره، خوشیشو میده غصه می خره
.
که حالش از همیشه بدتره
.
دل نمیده و دل نمی بره
.
کسی که با کسی قدم نزد
.
تو خونه عکسی غیر غم نزد
.
سری به قلب عاشقم نزد
.
اونکه رو دلم زخم کم نزد