عب نداره

عِب نداره
بالاخره که چی ؟
یه جایی هر رابِطه‌ای باید تموم شه دیگه
نه؟
یکی دار میزَنه خاطِراتو
یکی خاطرات دارِش میزنه:)
در هَر صورت یه جایی تموم میشه
عصبی میشی
میری کانوِرسِیشنارو پاک میکنی!
همه چیو ،
عکسشو از والِ گوشیت ور میداری
یه نفس عمیق میکشی
دستت میره سمت بلاک
خدایا بلاک کنم؟ نکنم؟
نکنه کارم داشته باشه بلاک باشه نتونه بگه؟
نکنه دلش تنگ شه نتونه بگه؟
بعد دوباره یادِ حرفاش می‌افتی
میزنی بلاک!
چن ساعت بعد از بلاک درش میاری
دلت طاقت نمیاره
پیش خودت میگی یه تکستگرافی هایی هست
که حَرفِ دِلمه
اونارو میذارم عکس پروفایل که ببینه
با خودت کلنجار میری هِی
اسمشو پیدا میکنی
یه اسمایل با یه علامت تعجب
عه آنلاینِ
انقد وای میسی ببینی چی میشه
تو دلت میگی،
تورو خدا تکست بده
جون من تکست بده..
میگذره
هَر دو دقیقه یه بار چِشمات اشک میشه
بغضتو میخوری که مامانت نفهمه..
تو دلت میگی خدایا؟
چرا انقد آدمات بی رَحمَن؟
یه نفس عمیق و چند دقیقه‌ای که عمری واست میگذره.