حضورتو

حضورتو
دریا را به باریدن کشاند
و
آسمان را به زمین

نمیدانم چه هستی
معجزه یا افسانه
ویا شعری در من
که چون گرده ی گل در آغوش نسیم آرام گرفته
تنها میدانم
تو
خود من هستی با تمام دیوانگی ام