الهی تو را میخوانم به پاکی و خلوص بندگی در صحرای عرفات

الهی! تو را می‏خوانم به پاکی و خلوص بندگی در صحرای عرفات، به تکاپوی حاجیان؛ آن‏گاه که جان مشتاق را برای لقای تو روانه آسمان زلال عرفه می‏کنند.
الهی! تو نوری؛ آشکارتر از آنی که به مدد آثار خلقتت، شناخته شوی.چنان خود را به من بنما که بی‏واسطه و با شهود قلب، شیفته جمال نورانی تو شوم.
الهی! چگونه تو را دریابم و کدام باد موافق، این خس دورافتاده از آستانت را به کوی شناخت و دلدادگی به تو رهنمون می‏سازد؟
الهی! دلم برای آشنایی و آشتی با تو، بی‏تاب‏تر از همیشه است و تنها دارایی‏ام در پیشگاه تو، دعایی است که به آن وعده اجابت داده‏ای.

سلام بر عرفه که جانمان را به رایحه و خنکای نسیم نوازش می دهد . . .
عرفه عید بندگی و تسلیم در برابر امر معبود است. عرفه، از عیدهای بزرگ است و روزی است که حق تعالی بندگان خویش را به عبادت و اطاعت ‏خود دعوت کرده و سفره جود و احسان خود را برای آنها گسترده است.

بهترین عمل در روز عرفه دعا است و در میان روزهای سال، این روز برای دعا امتیاز ویژه ای دارد. با توجه به ایام سال و مناسبت های مختلف در می یابیم که برای دعا و مناجات همیشه شب، مورد نظر حضرت باریتعالی بوده است، مثل شب های قدر، شب نیمه شعبان و... و تنها روزی را که برای مناجات همگانی معرفی کرده اند؛ روز عرفه می باشد.

چنانکه خداوند در این روز در آیه 281 سوره بقره می فرماید :
و بترسید از روزی که در آن‏، به سوی خدا بازگردانده می ‏شوید سپس به هر کسی (پاداش‏) آنچه بدست آورده‏، تمام داده شود و آنان مورد ستم قرار نمی ‏گیرند.