بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
بخشش زوری، بخشش واقعی نیست :
که گفته وقتی کسی را نمی‌توانی ببخشی، به زور ببخش. بخشش آمادگی روحی و باطنی می‌خواهد. وقتی چنین آمادگی در وجودت نیست، لازم نیست ادای بخشش را در آوری. این مشکلی را حل نمی‌کند و درون تو همچنان درگیر خواهد ماند.
اگر طالب بخشیدنی، از خدا بخواه که روح و روانت را چنان متعالی گرداند که ذاتاً ببخشی و در گذری. آنچنان که حتی به یاد هم نیاوری. به زور بخشیدن و یا ادای انسان‌های بخشنده و بزرگوار را در آوردن، آن هم بی‌آنکه بخشش واقعی در کار باشد، مخرب است. وقتی نمی‌توانی ببخشی، خب نبخش. زور نزن که ببخشی. بخشش از مقولهٔ زور نیست. اما کینه‌ورزی نکن. بدخواه و شرور نباش. و چنانچه طالب آرامش اصیل هستی، خالصانه از خدای بخشنده و مهربان بخواه تا از روح متعال خود به تو عطا کند. چه بخشش، روح می‌خواهد. تعالی شعور می‌طلبد.
ببخش و بیامرز :وقتی می گویی؛ خداوندا مرا ببخش و بیامرز - اگر می خواهی این دعایت بگیرد- ابتدا باید خود دیگران را بخشیده باشی. نمی توان با روحیه ای که پر از کینه و نفرت و انتقام است به حوزه وسیع بخشش و آمرزش وارد شد. چه هر کیفیتی همجنس خود را می پذیرد. عالَم بخشش، بخشنده را راه می دهد و عالَم کینه، کینه ورز را. پس ببخش تا بخشیده شوی. رحم کن تا بر تو رحم آید.