جشن بهمنگان بهمنجه

جشن بهمنگان (بهمنجه):
بهمن روز از بهمن ماه برابر با دوم بهمن ماه ، مصادف با جشن بزرگی است که در طول تاریخ مورد توجه ایرانیان بوده است .
بهمن یکی از هفت امشاسپند است . به طور کلی نام ها و معنی بهمن به این شرح است :

نام اوستایی : وهومنَنگه

نام پهلوی : وهومن

نام فارسی : بهمن

معنی : اندیشه نیک


این جشن بعد از اسلام با نام بهمنجه مشهور بوده است و شعرای زیادی از این جشن سخن گفتند .
جالب است که بدانیم بهمن نام یک گل است که در این جشن بسیار گرامی داشته می شده است و همچنین نام یکی از ردیف های موسیقی هم بوده که اکنون آگاهی زیادی از آن نیست .

بهمنگان ( بهمنجه ):
در صفحه 210 ترجمه خرده اوستا چنین آمده است : در جشن بهمنگان به مناسبت اینکه امشاسپند بهمن در جهان مادی نگهبان چهارپایان سودمند است از خوردن گوشت پرهیز می کنند . ایرانیان قدیم این روز را به احترام آن جشن می گرفتند و شادی می کردند و خود را برای پیروی از صفات پسندیده ی آن ، که راهنمای پیشرفت و سعادت است آماده می ساختند.

ابوریحان بیرونی در کتاب التفهیم می نویسد : « بهمنجه بهمن روز است از بهمن ماه . ایرانیان در این روز بهمن سفید ( منظور گل بهمن ) با شیر خالص و پاک می خورند و می گویند حافظه را زیاد می کند و فراموشی را از بین می برد . اما در خراسان هنگام این جشن مهمانی می کنند و بر دیگی که در آن از هر دانه ی خوردنی و گوشت حیوان حلال گوشت و تره و سبزیها وجود دارد ، غذا می پزند و به مهمانان می دهند و برای هر یک از نعمتهای خدا سپاس به جای می آورند.»

اسدی توسی نیز در لغت فرس می گوید : « بهمنجه جشنی است که دوم روز از بهمن ماه کنند ، طعام ها سازند و بهمن سرخ و زرد ( باز هم منظور گل بهمن است ) بر کاسه ها نهند و ماهی و تره و ماست آزند ( آزدن و آژدن یعنی مخلوط کردن )

#ما_ایرانی_هستیم