وقتی یکی باهاتون درد دل میکنه و از شکست عشقیش میگه بدتری

وقتی یکی باهاتون درد دل میکنه و از شکست عشقیش میگه، بدترین و اشتباه‌ترین حرف‌های ممکن اینه‌ که مثلاً ...
بیخیال بابا مگه آدم قحطه
اصلا حیف تو نبود؟
یا بگی؛ اینا همش یه تجربه است
یا بگی؛ دختر های امروزی
پسرهای امروزی
عشق هم عشق‌های قدیم ...

بابا اینارو خودش هم میدونه، این حرف‌ها رو خودش هم به خودش زده پدر و مادر و نزدیکانش هم هزار بار توی سرش زدن ... به‌جای این حرفا، بغلش کن... بگو: شاید نفهمم چقدر ولی می‌بینم داری درد میکشی ... حق داری ناراحت باشی، از دست دادن یک نفر که دوستش داری، چه خوب، چه بد، سخته، شکست در یک رابطه چه درست، چه اشتباه، دردناکه.

من نمی‌تونم چیزی رو تغییر بدم ولی کنارت هستم. بیا حرف‌هات‌رو به من بزن. بیا گریه‌هات رو روی شانه‌های من بکن ... بیا به من تکیه کن ... کنارت میمونم تا باز حالت خوب بشه ... من رفیقت هستم... رفیقت ... دستاشو بگیر سرش رو بگذار توی سینه‌ات بگذار خوب گریه کنه. دوستت فقط احتیاج به یک دوست داره
همین!