آدم ها همه می پندارند که زنده اند؛برای آنها تنها نشانه ی حیات بخار گرم نفسهایشان است!کسی از کسی نمیپرسد: آهای فلانی! از خانه ی دلت چه خبر؟!گرم است؟ چراغش نوری دارد هنوز ...؟