دوستی با بعضی آدمها

* ★دوستی با بعضی آدم‌ها،
مثل نوشیدن چای کیسه‌‌ای است؛
هول هولکی و دم دستی، برای رفع تکلیف،
اما خستگی‌ات را رفع نمی‌کنند،
دل آدم را باز نمی‌کند؛ خاطره نمی‌شود!

★دوستی با بعضی آدم‌ها
مثل خوردن چای خارجی است،
پر از رنگ و بو!
این دوستی‌ها جان می‌دهند برای خاطره‌های دمِ دستی؛
این چای خارجی را می‌ریزی در فنجان، 
می‌نشینی با شکلات فندقی می‌خوری
و فکر می‌کنی خوشحال‌ترین آدم روی زمینی!
فقط نمی‌دانی چرا باقی چای که مانده در فنجان
بعد از یکی دو ساعت می‌شود رنگ قیر، سیاه...

★دوستی با بعضی آدم‌ها
مثل نوشیدن چای سرگل لاهیجان است.
باید نرم دم بکشد، باید انتظارش را بکشی،
باید برای عطر و رنگش منتظر بمانی،
باید صبر کنی آرام باشی و مقدماتش را فراهم کنی، باید آن را بریزی در یک استکان کوچک کمر باریک خوب نگاهش کنی،
عطر ملایمش را احساس کنی و آهسته،
جرعه جرعه بنوشی‌اش و زندگی کنی...