پرده را کنار میزنم پنجره را وا میکنم خاطراتت مثل یک تند ب

پرده را کنار میزنم پنجره را وا میکنم خاطراتت مثل یک تند باد از ذهن عبور می کنند
چشمانم به ان دو رهگذری است که شانه ب شانه هم قدم بر میدارند
صدای خندههایشان حس حسادتی را در من تداعی می کند
که روزی از پشت همین شیشه ها حسرت خنده هایمان را داشتن