📌کپشن مهم
هیچ شو تا همه او شوی؛ راز آرامش همین است.
در عرفان اسلامی، به آن «فناء فیالله» میگویند: یعنی در خدا فانی شدن؛ یعنی ذره بودن را در دریای بیکرانهی هستی حل کردن؛ قطرهای که از خود میگذرد تا به اقیانوس بدل شود.
در بودیسم، آن را «نیروانا» مینامند: خاموشی نفس فردی، آزادی از رنجِ خواستن و نخواستن، گسستن از چنگال میل و ترس.
در فلسفهی هند، «آتمن» همان «برهمن» است: یعنی خود حقیقیات چیزی جدا از کل نیست؛ تو همان کلی هستی که میپنداری در بیرون توست.
در فلسفهی مدرن، اگزیستانسیالیستها از «خودبیگانگی» میگویند؛ اما اینجا سخن از «خودْگمکردن» نیست، بلکه «خودْگشودن» است: گشودن «من» محدود، تا حقیقت بیحد جاری شود.
آن «من» که زادهی ذهن و دلبستگی و ترس است، همان حجابی است که تو را از حقیقت جدا میکند.
«هیچ» شدن، پوچی نیست؛ گشودگیست: تهی شدن از خودِ ساختگی، تا جانت چون جامی خالی شود و هستی در تو جاری گردد.
«او» در اینجا هر نامی میتواند داشته باشد: خدا، حقیقت، هستی کل، آگاهی ناب.
در نگاه متافیزیک توحیدی، دوگانگی میان «من» و «او» توهمی بیش نیست. حجاب توهم که بیفتد، درمییابی همیشه یکی بودهای؛ همیشه او بودهای.
رنج از جدایی میآید:
آنگاه که «من» میپندارد جداست، میترسد، میخواهد، مقایسه میکند، میرنجد.
اما آنگاه که «هیچ» میشود، جدایی فرو میریزد.
و در این فروپاشی، آرامشی مطلق متولد میشود؛ آرامشی که از آنِ هیچکس نیست، چون همه چیز است.
🌿 از دوستان مهربان و خوش قلبم تقاضا دارم این پست رو نشر بدید تا همه باهم در این زنجیره آگاهی سهیم باشیم.
( کارمای مثبتِ این زنجیره انتقال آگاهی قادر به سوزاندن کارماهای منفی ِ اجدادیمان است)
#عشق_بی_قیدوشرط
#اوشو
#آگاهی
#آزادی
#بیداری
#مراقبه
#خودشناسی
#مدیتیشن
#هوشیاری
#هیچ
#لحظه_حال
#سکوت
#کائنات
#ناخودآگاه
#کندالینی
#کتاب_حکمت
#قانون_جذب
هیچ شو تا همه او شوی؛ راز آرامش همین است.
در عرفان اسلامی، به آن «فناء فیالله» میگویند: یعنی در خدا فانی شدن؛ یعنی ذره بودن را در دریای بیکرانهی هستی حل کردن؛ قطرهای که از خود میگذرد تا به اقیانوس بدل شود.
در بودیسم، آن را «نیروانا» مینامند: خاموشی نفس فردی، آزادی از رنجِ خواستن و نخواستن، گسستن از چنگال میل و ترس.
در فلسفهی هند، «آتمن» همان «برهمن» است: یعنی خود حقیقیات چیزی جدا از کل نیست؛ تو همان کلی هستی که میپنداری در بیرون توست.
در فلسفهی مدرن، اگزیستانسیالیستها از «خودبیگانگی» میگویند؛ اما اینجا سخن از «خودْگمکردن» نیست، بلکه «خودْگشودن» است: گشودن «من» محدود، تا حقیقت بیحد جاری شود.
آن «من» که زادهی ذهن و دلبستگی و ترس است، همان حجابی است که تو را از حقیقت جدا میکند.
«هیچ» شدن، پوچی نیست؛ گشودگیست: تهی شدن از خودِ ساختگی، تا جانت چون جامی خالی شود و هستی در تو جاری گردد.
«او» در اینجا هر نامی میتواند داشته باشد: خدا، حقیقت، هستی کل، آگاهی ناب.
در نگاه متافیزیک توحیدی، دوگانگی میان «من» و «او» توهمی بیش نیست. حجاب توهم که بیفتد، درمییابی همیشه یکی بودهای؛ همیشه او بودهای.
رنج از جدایی میآید:
آنگاه که «من» میپندارد جداست، میترسد، میخواهد، مقایسه میکند، میرنجد.
اما آنگاه که «هیچ» میشود، جدایی فرو میریزد.
و در این فروپاشی، آرامشی مطلق متولد میشود؛ آرامشی که از آنِ هیچکس نیست، چون همه چیز است.
🌿 از دوستان مهربان و خوش قلبم تقاضا دارم این پست رو نشر بدید تا همه باهم در این زنجیره آگاهی سهیم باشیم.
( کارمای مثبتِ این زنجیره انتقال آگاهی قادر به سوزاندن کارماهای منفی ِ اجدادیمان است)
#عشق_بی_قیدوشرط
#اوشو
#آگاهی
#آزادی
#بیداری
#مراقبه
#خودشناسی
#مدیتیشن
#هوشیاری
#هیچ
#لحظه_حال
#سکوت
#کائنات
#ناخودآگاه
#کندالینی
#کتاب_حکمت
#قانون_جذب
- ۲.۲k
- ۱۹ تیر ۱۴۰۴
دیدگاه ها (۱)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط