یه واقعیت تلخ که سالها سعی کردن قایمش کنن

یه واقعیت تلخ که سال‌ها سعی کردن قایمش کنن...

سال ۱۳۳۲، درست روزی که نیکسون—معاون رئیس جمهور آمریکا—می‌خواست بیاد ایران،
دانشجوها تو دانشگاه تهران علیه کودتا، دخالت آمریکا و بازگشت استعمار نو تجمع کردن.
همه‌جور طیف هم بودن:
از حزب توده تا جبهه ملی، از مذهبی‌ها تا مستقل‌ها…
اصلاً دعوای سیاسی‌شون با هم سرِ جای خودش،
ولی اون روز کنار هم وایسادن چون می‌دیدن کشور داره میره زیر چکمه‌ی بیگانه.

اما واکنش حکومت پهلوی چی بود؟
گلو.له.
نه یک بار، نه اخطار… مستقیم ش.لیک.

سه تا از بهترین جوونای این کشور افتادن:
احمد قندچی (جبهه ملی)،
مصطفی بزرگ‌نیا و مهدی شریعت‌رضوی (جوانان حزب توده).

صبح همون روز یه روزنامه سرمقاله‌ای چاپ کرد با عنوان «سه قطره خ.ون».
تو سرمقاله نوشته بود:
«ما ایرانی‌ها برای مهمون بزرگی که وارد می‌شه قربانی می‌کنیم؛
حالا برای قدم نیکسون، سه تا از بهترین جوونای ایران رو قربانی کردن.»
و خب… روزنامه همون لحظه توقیف شد.

تمام ماجرا همین‌قدر ساده و همین‌قدر دردناکه:
پهلوی برای اینکه دل آمریکا رو به‌دست بیاره،
برای اینکه ثابت کنه «پول‌های کودتا» هدر نرفته،
سه تا دانشجو رو جلوی چشم همه قربانی کرد.

این بخش از تاریخ رو که بدونی،
دیگه باور کردن اون نسخه‌ بزک‌شده‌ای که از پهلوی نشون میدن…
واقعاً سخته.