چشم تو به حال من گر نیم نظر خندد خارم به چمن نازد عیبم به هنر خندد تا چند بر آن عارض بر رغم نگاه من از حلقهٔ گیسویت گل های نظر خندد در کشور مشتاقان بی پرتو دیدارت خورشید چرا تابد بهر چه سحرخندد دل می چکد از چشمم چون ابر اگر گریم جان می دمد از لعلت چون برق اگر خندد...