ايوان نجف عجب صفائي دارد ..... حيدر بنگر چه بارگاهي دارد

اي كعبه به خود مناز از روي شرف ...... جايت بنشين كه هر كه جائي دارد

هرگز نكند واهمه از روز جزا ...... هر كس چو علي پشت وپناهي دارد

ريزد گنهش به مثل برگ پائيز ....... گر زائر دلخسته گناهي دارد

هرگز نشود ديده او نابينا ....... هر كس كه بر اين بقعه نگاهي دارد

خوشبخت كسيكه اندراين وادي عشق ...... با راز و نياز اشك و آهي دارد

بي حب علي عبادت نامقبول است ......... با مهر علي قدر و بهائي دارد