تنهائی و انواع آن، ظلم و مظلوم نمایی در خانواده

تنهائی و انواع آن

۳۲۹ - شدت و عمق تنهائی هر کسی گوهر عشق ورزی و محبت در جان اوست. فقط انسان بغایت تنهاست که در عطش یک یار همدم و همدل و همراه است. او ذاتاً عاشق است چه معشوقی در میان باشد یا نباشد.

۳۳۰- و اما تنهائی دو نوع است: تنهائی بیرونی و اجتماعی و تنهائی درونی و روحی! آنکه در بیرون یعنی خانواده و جامعه هیچ همفکر و همدلی ندارد که با او رفاقت و دوستی نماید، و لذا در جمع از هر زمانی بیشتر احساس تنهائی و بیکسی می کند.

و اما آنکه در درونش تنهاست یعنی در درون خود هم کسی را ندارد که با او گفتگو و درد دل کند یعنی از روح خویش بیگانه است و لذا چون با خودش تنها می شود احساس نابودی می کند و گوئی با نابودی روبروست. پس از خود گریزان است و تلاش می کند خود را در دیگران گم و فراموش کند. این نوع تنهائی درونی منجر به انواع رفیق بازیها می شود که معمولاً با فسق و فجور و مستی و تخدیر همراه است.

استاد علی اکبر خانجانی
حدیث عشق ص ۴۳