کوچه ای را بود نامش معرفت

کوچه ای را بود نامش معرفت،
مردمانش با مرام از هر جهت،

سیل امد کوچه را ویرانه کرد،
مردمش را با جهان بیگانه کرد،

هر چه در انکوی بود از معرفت،
شست و با خود برد سیل بی صفت

از تمام کوچه تنها یک نفر،
خانه اش ماند و خودش جست از خطر

رسم و راه نیک هرجا بود و هست،
از نهاد مردم ان کوچه است

چونکه در اندیشه ام اینگونه ای،
حتم دارم بچه ی ان کوچه ای..!

بفرست واسه با معرفتا