سوره الإنفطار قاری رعدالکوردی

بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ [1]
وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انْتَثَرَتْ [2]
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ [3]
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ [4]
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ [5]
يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ [6]
الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ [7]
فِي أَيِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَكَّبَكَ [8]
آنگاه كه آسمان بشكافد، (1)
و آنگاه كه ستارگان پراكنده شوند، (2)
و آنگاه كه درياها به هم بپيوندند، (3)
و آنگاه كه قبرها زير و زبر گردند، (4)
هر كس مى‌داند چه چيز پيشاپيش فرستاده و چه چيز بر جاى گذاشته است. (5)
اى آدمى، چه چيز تو را به پروردگار كريمت مغرور كرده است؟ (6)
آن كه تو را بيافريد و اعضايت تمام كرد و اعتدالت بخشيد. (7)
و به هر صورتى كه خواست اعضاى تو را به هم انداخت. (8)
#قران #تلاوت #رعدالکوردی #الإنفطار #الله