لمس آن تن را به یاد میسپاری بیتابی را نفسهای تند خواس

لمس آن تن را به یاد می‌سپاری. بیتابی را، نفس‌های تند خواستن را. طعم طردشدن از جهان قواعد و کشف لهجه‌ی نمناک علاقه را. آن بوسه‌های طولانی را. در هم تنیده‌شدن را.

آن لحظه‌ها را به یاد میسپاری تا در جهان ملال و تکرار طاقت بیاوری. بله؛ بهتر است در آتش تصاحب بدنی دلخواه بسوزی تا در آتش فکرهای تکراری اندوه./