سوره المعارج قاری رعد الکردی

بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
كَلَّا إِنَّهَا لَظَى [15]
نَزَّاعَةً لِلشَّوَى [16]
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى [17]
وَجَمَعَ فَأَوْعَى [18]
إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا [19]
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا [20]
وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا [21]
إِلَّا الْمُصَلِّينَ [22]
الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ [23]
هرگز نه، كه آن شعله آتش است، (15)
پوست سر را مى‌كند، (16)
هر كه را كه به حق پشت كرد و از فرمان سرپيچيد به خود مى‌خواند، (17)
و آن را كه گردمى‌آورد و مى‌اندوخت. (18)
هر آينه آدمى را حريص و ناشكيبا آفريده‌اند. (19)
چون شرى بدو رسد بيقرارى كند. (20)
و چون مالى به دستش افتد بخل مى‌ورزد. (21)
مگر نماز گزارندگان: (22)
آنان كه به نماز مداومت مى‌ورزند، (23)
#قران #تلاوت #رعد_الکردی #المعارج #الله