یه آدمهایی هستن که میان تو زندگی آدم..
یهویی
بی صدا
آروم
با خودشون یه دنیا چیزای خوب میارن
“عشق” “لبخند” “آرامش”...
یه عالمه حس‌های خوب بهت میدن، حس‌هایی که هیچ وقت نداشتی.
تو اومدی ...
و فقط خدا می‌دونه که چقدر از اومدنت خوشحالم ...
از وقتی تو اومدی هر لحظه و هر ثانیه‌اش بهترین وقتای زندگیم بوده و هست و خواهد بود ...
من هر روز عاشق‌ترت میشم.
از خدا ممنونم که بهم رسیدیم و بازم از خدا میخوام هر روز عاشقتر بشیم و زندگیمون قشنگ‌تر از روز قبل شه.
می‌خوام بگم که چقدر خوش شانسم توی زندگیم که تو رو دارم
وقتی میگویم تو مال منی نه اینکه هدف گرفتن تو در حصار باشد
اما نمیدانم چرا دلم میخواهد تو را مال خودم بدانم
درست مانند اتاقم که مال من است، درست مانند تختم، مانند گوشیم،
لپ تاپم..
نه اینکه هدفم این باشد که بگویم تو هم مانند آنها یک وسیله ای
نه اصلا
ولی میخواهم وقتی کسی تو را دید نشانی از من را در تو ببیند
مثلا وقتی اگر خودم هم در خانه نباشم میگویند اتاق فلانی
متوجه منظورم میشوی؟
هدف بودن نشانم در توست، تا تو را دیدند، بگویند برای فلانی است

فراتر از جان دوست دارم عزیز دلم
⛔کپی ممنوع⛔