موج گیسویت اگر چشم و دلی خانه کُنَد
خَم ابروی تو مُژگان تَرَم شانه کُنَد
نرگس چشم تو آن ساغر لبریز شراب
باده دستم دهد و راهی میخانه کُنَد
گیسوانت شده‌ سرمصرع هرشعر و غزل
آتشی در دل هر شاعر فرزانه کُنَد
گُل رخسار تو گر جلوه نماید چو بهار
شَرری در دل شمع و دل پروانه کُنَد
موسم گُل شده و گُل ز نگارت بِدَمد
غُنچه لب وا کُنَد و خنده به افسانه کُنَد
بلبل از شوق گل روی تو آید به غزل
قُمری ازعشوه ی تو نغمه ی مستانه کُنَد...

#عاشقانه
#خاصترین