گدیزی که همیشه پناه بود

گدیزی که همیشه پناه بود..
پناه دوستش،ناره،خانوادش..
و بعد به یه جایی رسید که دقیقا شادمهر درست میگه
یک حنجره بی هم نفس
انقدر زیاد بود برای همه و کم برای خودش که بی نفس شد
حالا هرچقدرم بگین سیاه شده
من هنوزم همون گدیز قسمتِ اولُ میبینم که دیگه نمیتونه با این حجم از تنهایی و غم بسازه و اینجوری میخواد جبرانش کنه..
ما باید درک کنیم بعضی وقت ها همه ی ما انقدر بی نفس و بی پناه میشیم که از این حالِ بد به عصبانیت میرسیم
به یک غمِ بزرگ
به یک اندوهِ بی پایان
به یک جای بی بازگشت‌
به یک حالِ بد:)🖤
#دخترسفیر