ایـ ـن نـ ـآم آخـ ـریـ ـن دآسـ̶ت݁ꨲآن مآ میـتؤانـ ـد باشـ ـد ּꩌׄ۫ :
‹ ںٰٰٖٖارحــٹ ڪـںٰٰٖٖـںٰٰٖٖـڈه بــۏڈ امꥇ𐇽ـا زںٰٰٖٖـڈگۓ جــری𐨍ـاںٰٰٖٖ ڈا̈̇ـٹ ›
رؤزئ لـ ـبꪳه پرتـگاهٔ ایسـتاده بـ ـودم ! دیگـرأن رؤ می̦دیـدꥋم ؤ
حسـ ـرت شـ ـآد بؤدنشـؤن رؤ میخـ ـؤردم . . رؤزئ ॒فرد॒ی مرآ به اغـ⃘॒وـش کشیـ॒د ؤ م॒॒ـن ॒॒ب॒آ تـمآم ؤجـؤ𐇽د عـ॒ط॒ر تـنش رآ حـ ـس کردم𐇽 . . همـهٔ چـئ از آن لـحظـꨲ𑂺ه تغـییر کـرد ! ح॒آلآ ॒॒دل مـن بهꨲحآل دیگـرآن میـسؤخت ک॒ه جـآئ همیچین ꨲ𑂺فـرشنꨲت𑂺ه ئ ̈̇ـیریںٖٖـََی در زنـ ـدگئ آنهـ𐇽ـآ خـ ـالیسـت ! ›
اؤ تؤصـیـف نشـدنـئ بؤ𐇽د هـر شـب در ذهنم و𐇽قتـئ خؤابیـ ـده بؤد میگفـتم : تو کیــتی که بی تو خودمو تك و تںٖٖـََها میبینم أئ عـ̈̇ـق من ؟!
مآه هآ بعـد هنـؤز هـ ـم فکـر میکردم فقـط
‹ مـن ؤ تـؤ › ؤجـؤد دارد امآ نـ ـۀ... ̈̇ـاׅ۟۟۟ید تܧصیر ادبیاٹ فارـی اسٹ که بعد مںٰٰٖٖ و ٹـو او میاׅ۟۟۟ید . .
دآستـآن مآ بآ ‹ اؤ › پـ ـآ یـ ـآ ن یآفـ ـت :)
امـآ بهـرحآل در دل مںٰٰٖٖ به غیر ٹو ڪــی ںٖٖـََیست چه خودٹ با̈̇ـی چه نبا̈̇ـی .
فقـط ائ کـ ـآش میفهمیـ ـدی که ان شبی ڪه ٹو رڡََُتی دڪَََـر سحر ںٰٰٖٖشد .. خداڡََُظی انܧدر درد ناׅ۟۟۟ک اـت که هنـؤزم که هنوز اسـت باؤر نکرده ام..
لحظات𑂳ی مک꯭ث کردم ،
ب᮫ֹه𐇽 امید برگشتنش ،
اما ᝓاو میگ⃘فت می ایند کہ بروند
ؤ هیچوقت برنمی꯭گردن مں دᩛر اᝓسماᩛن د᮫ֹꪴ𐇽ر حاᩛل پꪴرꪴواꪴز بو꯭دم در اصـل به ܧصد پرواز تجربـہ
کردم ـܧوط را . . ̈̇ـآیـد از اؤل هـ ـم معلـؤم بؤد کـهٔ چᝓیزی𐨍 جز دᩛل شک꯭ستگی بـآقـئ نمیماند .. تویی ࡏه مُُںٰٰٖٖو ٹںٰٰٖٖها ࡏަذا̈̇ـتی
تا یࡏیُُو از ٹنهایی در بیُُاری حتـئ آن لحظـهٔ به فکـر من هـم نبودی.. امـآ مـ ـن دُُوـتٹ دارم بیـ̈̇ـتر از دًیروز ....
ؤ مـ ـن فکـر میکـردم ایں لحظات اخر ᩛزندگꪴۍ مں بود امآ خـب ںٰٰٖٖارحــٹ ڪـںٰٰٖٖـںٰٰٖٖـڈه بــۏڈ امꥇ𐇽ـا زںٰٰٖٖـڈگۓ جــری𐨍ـاںٰٰٖٖ ڈا̈̇ـٹ . . . (:
‹ ںٰٰٖٖارحــٹ ڪـںٰٰٖٖـںٰٰٖٖـڈه بــۏڈ امꥇ𐇽ـا زںٰٰٖٖـڈگۓ جــری𐨍ـاںٰٰٖٖ ڈا̈̇ـٹ ›
رؤزئ لـ ـبꪳه پرتـگاهٔ ایسـتاده بـ ـودم ! دیگـرأن رؤ می̦دیـدꥋم ؤ
حسـ ـرت شـ ـآد بؤدنشـؤن رؤ میخـ ـؤردم . . رؤزئ ॒فرد॒ی مرآ به اغـ⃘॒وـش کشیـ॒د ؤ م॒॒ـن ॒॒ب॒آ تـمآم ؤجـؤ𐇽د عـ॒ط॒ر تـنش رآ حـ ـس کردم𐇽 . . همـهٔ چـئ از آن لـحظـꨲ𑂺ه تغـییر کـرد ! ح॒آلآ ॒॒دل مـن بهꨲحآل دیگـرآن میـسؤخت ک॒ه جـآئ همیچین ꨲ𑂺فـرشنꨲت𑂺ه ئ ̈̇ـیریںٖٖـََی در زنـ ـدگئ آنهـ𐇽ـآ خـ ـالیسـت ! ›
اؤ تؤصـیـف نشـدنـئ بؤ𐇽د هـر شـب در ذهنم و𐇽قتـئ خؤابیـ ـده بؤد میگفـتم : تو کیــتی که بی تو خودمو تك و تںٖٖـََها میبینم أئ عـ̈̇ـق من ؟!
مآه هآ بعـد هنـؤز هـ ـم فکـر میکردم فقـط
‹ مـن ؤ تـؤ › ؤجـؤد دارد امآ نـ ـۀ... ̈̇ـاׅ۟۟۟ید تܧصیر ادبیاٹ فارـی اسٹ که بعد مںٰٰٖٖ و ٹـو او میاׅ۟۟۟ید . .
دآستـآن مآ بآ ‹ اؤ › پـ ـآ یـ ـآ ن یآفـ ـت :)
امـآ بهـرحآل در دل مںٰٰٖٖ به غیر ٹو ڪــی ںٖٖـََیست چه خودٹ با̈̇ـی چه نبا̈̇ـی .
فقـط ائ کـ ـآش میفهمیـ ـدی که ان شبی ڪه ٹو رڡََُتی دڪَََـر سحر ںٰٰٖٖشد .. خداڡََُظی انܧدر درد ناׅ۟۟۟ک اـت که هنـؤزم که هنوز اسـت باؤر نکرده ام..
لحظات𑂳ی مک꯭ث کردم ،
ب᮫ֹه𐇽 امید برگشتنش ،
اما ᝓاو میگ⃘فت می ایند کہ بروند
ؤ هیچوقت برنمی꯭گردن مں دᩛر اᝓسماᩛن د᮫ֹꪴ𐇽ر حاᩛل پꪴرꪴواꪴز بو꯭دم در اصـل به ܧصد پرواز تجربـہ
کردم ـܧوط را . . ̈̇ـآیـد از اؤل هـ ـم معلـؤم بؤد کـهٔ چᝓیزی𐨍 جز دᩛل شک꯭ستگی بـآقـئ نمیماند .. تویی ࡏه مُُںٰٰٖٖو ٹںٰٰٖٖها ࡏަذا̈̇ـتی
تا یࡏیُُو از ٹنهایی در بیُُاری حتـئ آن لحظـهٔ به فکـر من هـم نبودی.. امـآ مـ ـن دُُوـتٹ دارم بیـ̈̇ـتر از دًیروز ....
ؤ مـ ـن فکـر میکـردم ایں لحظات اخر ᩛزندگꪴۍ مں بود امآ خـب ںٰٰٖٖارحــٹ ڪـںٰٰٖٖـںٰٰٖٖـڈه بــۏڈ امꥇ𐇽ـا زںٰٰٖٖـڈگۓ جــری𐨍ـاںٰٰٖٖ ڈا̈̇ـٹ . . . (:
- ۸۸.۴k
- ۳۰ مهر ۱۴۰۴
دیدگاه ها (۳۳۲)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط