📗 ادامه کتابِ
《 راستي دردهایم کو ؟ 》
۲۲
... آخر هفته باز برگشتم به سمنان؛ فاطمه اما تهران مانده. بیشترِ وقتم را به مطالعه و تماشای مستند میگذرانم و توی ذهنم برنامههایم را مرور میکنم. این روزها، کلیپهایی در شبکههای اجتماعی دست به دست میشوند که آدم از تماشای بعضیشان وحشت میکند؛ و من غمگین میشوم. مگر میشود آدمیزاد اینقدر نسبت به همنوعانش، بیرحم شده باشد؟ انگار پروژه انسانیت شکست خورده است! آدمی از نو بباید ساخت...!
هربار که برای رفع خستگی، نگاهی به گوشیام میاندازم، خستگیام بیشتر میشود و باز پناه میبرم به کتاب. عصر بود که وسط خواندنها و دیدنها، بابا آمد توی اتاق. چند دقیقهای کنارم نشست و زدیم به درِ بحثهای سیاسی روز کشور. بین حرفها از داعش پرسید. من هم که ابنالوقت؛ معطل نمیکنم، گوشیام را به دستش میدهم و یکی از همان کلیپها را برایش میگذارم.
صحنهای بود از قتل عام مردم سوریه. حالاتش را زیر نظر داشتم. هر ثانیه که میگذشت، اخمهای بابا بیشتر توی هم میرفت و اندوه را میشد در چهرهاش دید. نگاهش از صحنههای جنایت تکان نمیخورد. کلیپ که تمام میشود، حالِ بابای از خیبربرگشته دگرگون میشود. نمیشود از این واقعیتهای تلخ فرار کرد. خون میدود زیر گونههایش... این صحنههای دلخراش، چیزی بیشتر از یکسری صحنههای دلخراشاند؛ آدمیزاد با همنوعانش همذاتپنداری میکند؛ آدمیزاد از رنج همنوعانش رنج میبرد؛ در رنج همنوعانش، رنج خودش را میبیند.
با هم حرف زدیم. بابا اهل تماشای اینجور کلیپها نبود و حالا با دیدن این صحنهها تازه با عمق یک جنایت تاریخی مواجه شده بود. میگفت تازه میفهمم چرا مردم سوریه از شهر و دیارشان آواره میشوند و پناه میبرند به کشورهای اروپایی. او میرود و من در اتاقم با صحنههای آن جنایت تنها میمانم. درست در همین زمستان که ما گهگاه، نوازش باران را بر سرمان احساس میکنیم، مردمانی هستند که باران سنگها و آتشِ پس از انفجارهای سهمگین، گاه و بیگاه، میهمانشان میشود. شاید درست وقتی ما آرمیدهایم، جایی، صدای آژیر آمبولانسها با صدای گریه بچهها و پدر و مادرهایشان در همآمیخته باشد...
میفهمم که حال بابا را خراب کردهام! تا شب، هربار که بابا را دیدم، هنوز چهرهاش غمگین و خُلقش تنگ بود. نتوانسته بود تماشای آن جنایت را تاب بیاورد. آخر سر طاقتش طاق شد و خرده گرفت که این چه کلیپی بود که نشانم دادی؟
...
#قسمت_بیست_دوم
#ادامه_دارد
#یادشهداباصلوات
📔#راستی_دردهایم_کو
🌷─┅─🍃🌸🍃─┅─
💠 @shahiddaneshgar
《 راستي دردهایم کو ؟ 》
۲۲
... آخر هفته باز برگشتم به سمنان؛ فاطمه اما تهران مانده. بیشترِ وقتم را به مطالعه و تماشای مستند میگذرانم و توی ذهنم برنامههایم را مرور میکنم. این روزها، کلیپهایی در شبکههای اجتماعی دست به دست میشوند که آدم از تماشای بعضیشان وحشت میکند؛ و من غمگین میشوم. مگر میشود آدمیزاد اینقدر نسبت به همنوعانش، بیرحم شده باشد؟ انگار پروژه انسانیت شکست خورده است! آدمی از نو بباید ساخت...!
هربار که برای رفع خستگی، نگاهی به گوشیام میاندازم، خستگیام بیشتر میشود و باز پناه میبرم به کتاب. عصر بود که وسط خواندنها و دیدنها، بابا آمد توی اتاق. چند دقیقهای کنارم نشست و زدیم به درِ بحثهای سیاسی روز کشور. بین حرفها از داعش پرسید. من هم که ابنالوقت؛ معطل نمیکنم، گوشیام را به دستش میدهم و یکی از همان کلیپها را برایش میگذارم.
صحنهای بود از قتل عام مردم سوریه. حالاتش را زیر نظر داشتم. هر ثانیه که میگذشت، اخمهای بابا بیشتر توی هم میرفت و اندوه را میشد در چهرهاش دید. نگاهش از صحنههای جنایت تکان نمیخورد. کلیپ که تمام میشود، حالِ بابای از خیبربرگشته دگرگون میشود. نمیشود از این واقعیتهای تلخ فرار کرد. خون میدود زیر گونههایش... این صحنههای دلخراش، چیزی بیشتر از یکسری صحنههای دلخراشاند؛ آدمیزاد با همنوعانش همذاتپنداری میکند؛ آدمیزاد از رنج همنوعانش رنج میبرد؛ در رنج همنوعانش، رنج خودش را میبیند.
با هم حرف زدیم. بابا اهل تماشای اینجور کلیپها نبود و حالا با دیدن این صحنهها تازه با عمق یک جنایت تاریخی مواجه شده بود. میگفت تازه میفهمم چرا مردم سوریه از شهر و دیارشان آواره میشوند و پناه میبرند به کشورهای اروپایی. او میرود و من در اتاقم با صحنههای آن جنایت تنها میمانم. درست در همین زمستان که ما گهگاه، نوازش باران را بر سرمان احساس میکنیم، مردمانی هستند که باران سنگها و آتشِ پس از انفجارهای سهمگین، گاه و بیگاه، میهمانشان میشود. شاید درست وقتی ما آرمیدهایم، جایی، صدای آژیر آمبولانسها با صدای گریه بچهها و پدر و مادرهایشان در همآمیخته باشد...
میفهمم که حال بابا را خراب کردهام! تا شب، هربار که بابا را دیدم، هنوز چهرهاش غمگین و خُلقش تنگ بود. نتوانسته بود تماشای آن جنایت را تاب بیاورد. آخر سر طاقتش طاق شد و خرده گرفت که این چه کلیپی بود که نشانم دادی؟
...
#قسمت_بیست_دوم
#ادامه_دارد
#یادشهداباصلوات
📔#راستی_دردهایم_کو
🌷─┅─🍃🌸🍃─┅─
💠 @shahiddaneshgar
- ۶.۲k
- ۲۳ شهریور ۱۴۰۱
دیدگاه ها (۴)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط