یونانیان باستان از روشی مقاوم در برابر زلزله برای ساخت بناهایشان استفاده می‌کردند. بلوکهای سنگی آنها با گیره‌هایی از چوب یا آهن به هم متصل می‌شدند. برای محافظت از این اتصالات فلزی در برابر زنگ‌زدگی درون حفره‌ها سرب ذوب شده می‌ریختند. این کار نه تنها آهن را از خوردگی حفظ می‌کرد بلکه مانند بالشتکی انعطا‌ف‌پذیر عمل می‌کرد که لرزشها را جذب کرده و پایداری سازه را افزایش می‌داد.

اما دیوارها تنها بخش هوشمندانه معماری نبودند - خود ستونها هم سیستم پیشرفته‌تری داشتند هر قطعه استوانه‌ای ستون (درام) با میخ‌های چوبی به نام پولوس (Polos) و گوه‌هایی به نام امپولئون (Empoleon) به قطعه بعدی متصل می‌شد. این اتصال نه تنها ساختار را محکم می‌کرد بلکه در زمان زلزله نیز به عنوان مفصلی انعطاف‌پذیر عمل می‌نمود. هر درام می‌توانست اندکی جابه‌جا شود تا حرکت زمین را جذب کند در حالی که میخ‌ها و گوه‌ها مانع فروپاشی ستون می‌شدند.

در یکی از فعالترین مناطق زلزله خیز اروپا یونانیان باستان بدون استفاده از هیچ نوع ملات هنر ساخت سازه‌های ابدی را به کمال رسانده بودند.


#معماری #معماری_باستان #تمدن_یونان #معماری_یونان #مهندسی_عمران #مهندسی_سازه #زلزله #ضد_زلزله #فناوری #تکنولوژی #علمی #دانستنیها