نفس کشیدن،
از جایی سخت میشه که،
نخوای با سرنوشتت کنار بیای، اونجاست که میفهمی جنگیدن با تقدیر، آدم رو افسرده میکنه،
یه روزی که خیلی هم دور نیست میشینی زندگیت رو جمع و تفریق میکنی و میبینی، که یه عالمه آرزو رو دستت مونده، با یه عالمه حرف توی این سال ها،
دونه دونه توی خودت ریختی،
ظلم یعنی 'تقدیر' آدم هایی که سهم هم نبودن، اما خیلی اتفاقی بهم برخوردن،
تا با یه دنیا حسرت اسم همدیگه رو به گور ببرن. 🎭

#متن_گرافی
#زندگی_اجباری
#سخن_اخر:
#OFF ابدی
دیدگاه ها (۱۴)

اوج دردمندی و بی‌پناهی روسهراب سپهری موقع سرودن این شعر چشید...

خنده بر لب میزنم تا کَس نداند رازِ من ورنه این دنیا که ما دی...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط