پاییز...
برای منی که هرگز نداشتمت
پر است از لحظات شیرین و زیبایی که هرگز نمایان نشدند...
پر است از خیابان های خیسی‌ که باهم قدم نزدیم...
از چترهایی که زیر باران روی سرت نگرفتم...
از عکس های زیبایی که در بین برگ های خشک شده
از هم نینداختیم...
از شعرهایی که برایت نخواندم و
از کافه هایی که در روزهای سرد در آن چای ننوشیدیم...
پر است از "سردم است" های تو و جیب های کاپشنم که هیچوقت با تو قسمتشان نکردمـ
پر‌ است از "دوستت دارم" هایی که در زیر باران هرگز متولد نشدند...
آری
پاییز برای منی که هرگز نداشتمت
فقط و فقط
به تصویر کشیدن یک حسرت بزرگ است