سوره انفطار قاری عبدالباسط

بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ [1]
وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انْتَثَرَتْ [2]
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ [3]
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ [4]
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ [5]
يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ [6]
الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ [7]
فِي أَيِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَكَّبَكَ [8]
كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ [9]
وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ [10]
كِرَامًا كَاتِبِينَ [11]
يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ [12]
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ [13]
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ [14]
يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ [15]
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ [16]
وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ [17]
ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ [18]
يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئًا وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ [19]

آنگاه كه آسمان بشكافد، (1)
و آنگاه كه ستارگان پراكنده شوند، (2)
و آنگاه كه درياها به هم بپيوندند، (3)
و آنگاه كه قبرها زير و زبر گردند، (4)
هر كس مى‌داند چه چيز پيشاپيش فرستاده و چه چيز بر جاى گذاشته است. (5)
اى آدمى، چه چيز تو را به پروردگار كريمت مغرور كرده است؟ (6)
آن كه تو را بيافريد و اعضايت تمام كرد و اعتدالت بخشيد. (7)
و به هر صورتى كه خواست اعضاى تو را به هم انداخت. (8)
آگاه باشيد كه شما روز جزا را دروغ مى‌انگاريد. (9)
حال آنكه بر شما محافظانى گمارده شده‌اند: (10)
كاتبانى بزرگوار، (11)
مى‌دانند كه شما چه مى‌كنيد. (12)
هر آينه نيكوكاران در نعمتند، (13)
و گناهكاران در جهنم. (14)
در روز شمار به جهنم درآيند، (15)
و از آن غايب نشوند. (16)
تو چه مى‌دانى كه روز شمار چيست؟ (17)
باز هم تو چه مى‌دانى كه روز شمار چيست؟ (18)
روزى است كه كسى براى كسى ديگر هيچ كارى نتواند كرد و در آن روز فرمان فرمان خدا باشد. (19)
#قران #تلاوت #عبدالباسط #انفطار #الله