عاشقانه های شبنم

همیشه شَهپر پرواز من خودت بودی
چگونه پر بکشم سوی آسمان بی تو
که دست و دامن تو با سرم چه ها می کرد
نوازشی که ندارم در این جهان بی تو
و بغض خسته ی حلقم عجب نفس‌گیر است
نفس نفس چه نفس ها ز عمق جان بی تو؟
و واژه واژه درون غزل چه بنویسم
خراب واژه ی عشقم چه بی کران بی تو
تمام خاطره هایت به جان من افتاد
شبیه تیزی چاقو به استخوان بی تو
عذاب.. می کشم از هر نفس که می آید
عذابِ ماندنِ در بینِ این و آن بی تو