چه ماه بزرگی سر زده ستاره تشنگی گم می شود

◾️ چه ماهِ بزرگی سر زده!... ستاره تشنگی، گم می شود!
◾️ زمین کربلا «اسم اعظم آب ها» را می بَرَد تا برای همیشه زنده بماند.
◾️ از خجالتِ آب، «سقا» نازل می شود!
◾️ ◾️ واهمه، وَهم می شود!!
◾️ اقیانوس اینجاست و تیغ ها، تشنه نوشیدنش!
◾️ زمین دیگر جای خالی ندارد!
◾️ در تکاپوی عمود آهنین با فرق مطهر، علقمه «دست» می گیرد! و آب می دهد!
◾️ ◾️ و عباس (ع) را با این ضربت، قرابتی است که در محراب آفریده اند...
◾️«اَخا اَدرِک اَخاک» در پای عَلَم، گُل می کند!
◾️«علمدار» قطره قطره تبخیر می شود!...
◾️«عَلَم» را به خاطر بسپار که «علمدار» رفتنی است!
◾️ اما نَه!... کدام دست می تواند تو را از زمین بردارد؟
◾️ عباس (ع) اینجاست و بازوهای مشتاق را بال می زند تا تمام گیاهان زمین، سیراب شوند...
◾️ امشب همه کلمات را در گلویت ذبح کن جز «عباس»؛ همان واژه مستجابی که به آسانی خدا را مجاب می کند و دست هایش به آسمان می رسد...
یا کاشِفَ الْکَرْبِ عَنْ وَجهِ الْحُسَینِ اِکْشِفْ کَرْبى بِحَقِّ اَخیکَ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام.
◾️ خدایا! عطشمان را مگیر...
آجرک الله

#شب_نهم
#تاسوعا
#ما_ملت_امام_حسینیم
#محرم