چمن شکفت و می از خُم به‌ شیشه جولان کرد
جنون عاشق و سودای مرغْ طغیان کرد
مرا که حرف شراب از کتاب می‌ شستم
زمانه کاتبِ اَعمالِ می‌ پرستان کرد
صبا به غنچه نکرد آنچه ناله با دل کرد
چمن ز ابر ندید آنچه گریه با جان کرد
ز ناز چون نکشد دامن از خسِ مژه‌ام
بتی که غنچ ی گُل تکمه ی گریبان کرد؟
مرا که تقویِ من بوی گل حرام شمرد
هوای عشقِ تو مزدورِ گلفروشان کرد
ز خار خارِ تو هر گَه به‌ باغ شد «نوعی»
به‌ جای گل خس و خاشاک در گریبان کرد
نوعی خبوشانی
این بیت نوعی خبوشانی در گذر زمان و با سلیقه ی عامّه
اینگونه تحریف و معروف گشته است و به طالب آملی و
صائب و دیگر شعرای سبک هندی منسوب شده است ، که
انتسابی نادرست است : منی که نام ( یا لفظِ یا حرف )
شراب از کتاب می‌شستم / زمانه کاتب دکّان می‌فروشم
کرد ، بعداً این بیت سست نیز در ادامه به آن الحاق گشته‌
است : کنون که کاتب دکّان می‌ فروش شدم
فضای خلوت میخانه خرقه‌ پوشم کرد !
☑️ دیوان ملا نوعی خبوشانی گردآوری و تصحیح : امیرحسین ذاکر زاده
تفسیر : بعضی وقت ها آدم مجبور می شود در راهی قرار
بگیرد که اصلا دوستش ندارد و یا کاری را انجام دهد که
همیشه دیگران را برای آن کار سرزنش می کرده است.