چقدر کیهان و فضا من را به یاد خالقش می اندازد

من به شخصه علاقه خیلی زیادی به کیهان و ستاره و فضا دارم.
وقتی عظمت اینها رو میبینم و ذهن ناچیز من می خواهد هرچیزی را با چیزی که دیده مقایسه کند میبینم نمی شود.
بعد با خودم می اندیشم خالقا تو چه هستی، تو چیستی که این عظمت تمام نشدنی را تنها با شاید یک اراده خلق کردی، تو جقدر بزرگ و باعظمتی، اصلا می توانم با این عظمت کیهان که نمی توانم فکرش را هم بکنم، با ذهنم بی مقدارم در مقابل اینها، به تو فکر کنم؟
بعد یک چیز یادم می آید: رسد آدمی به جایی که بجز خدا نبیند. و اینکه می گویند، انسان اشرف مخلوقات است.
پس اگر تمام اینها مخلوقات خالق یکتا و بی پایان هستند، آیا واقعا من اشرف مخلوقاتم؟
آیا خدا اینها را تماما برای تکامل اشرف مخلوقات ساخته؟!!!
یعنی آن بزرگ بی همتا آنقدر آدمی را دوست داشته و به آن اهمیت میداده که جهانی از صفر و ظاهرا بی نهایت برای جستجو و تکامل مرحله به مرحله اش ساخته تا ادمی به آن جمله، رسد آدمی به جایی که بجز خدا نبید برسد؟
اگر واقعا اینگونه است، پروردگارا مرا ببخش که من هیچم، مرا ببهش که لایق اینهمه بزرگی نیستم. آخر مگر من چه هستم که اینان را برای رشد من ساختی. دوسدارم بمیرم و بیشتر شرمنده نشوم که آنقدر زحمت برای من هیچ کشیده شده و من اینی هستم که الان هستم.
پروردگارا تو بزرگی و بخشنده، مرا ببخش بخاطر اینکه هیچی نیستم.
نمیدانم چه بگویم...






#الله #خدا #کیهان #آسمان #بهشت #جهنم #پیامبر #انسان #آدم #ذهن #تفکر #مرگ #زمین #ستاره #فضا