ستایش مخصوص خداوندی است که گویندگان در ستودن او فرو مانند

ستایش مخصوص خداوندی است که گویندگان در ستودن او فرو مانند
و حسابگران نعمت های اورا نتوانند شمرد
خدایی که افکار ژرف اندیش اورا درک نمی کنند. و دست غواصان دریای علوم به او نخواهد رسید. آن کس که برای صفات او حد و مرزی وجود ندارد و برای او وقت معین و مشخص نمی توان تعیین کرد
«خطبه ۱, نهج البلاغه »
#الهی_قمشه_ای