سوره الفرقان قاری شریف مصطفی

بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
كسانى كه به ديدار ما اميد ندارند، گفتند: چرا فرشتگان بر ما نازل نمى‌شوند؟ يا، چرا پروردگار خود را نمى‌بينيم؟ به راستى كه خود را بزرگ شمردند و طغيان كردند، طغيانى بزرگ. (21)
روزى كه فرشتگان را ببينند، در آن روز مجرمان را هيچ مژده‌اى ندهند و به آنها گويند: مژده بر شما حرام است. (22)
و به اعمالى كه كرده‌اند پردازيم و همه را چون ذرّات خاك بر باد دهيم. (23)
اهل بهشت در اين روز در بهترين جايگاه و بهترين مكان براى آرامش هستند. (24)
روزى كه آسمان با ابرها مى‌شكافد و فرشتگان بر زمين فرو فرستاده شوند. (25)
فرمانروايى در آن روز -به راستى- از آنِ خداى رحمان است. و براى كافران روزى دشوار خواهد بود. (26)
روزى كه كافر دستان خود را به دندان گزد و گويد: اى كاش راهى را كه رسول در پيش گرفته بود، در پيش گرفته بودم؛ (27)
واى بر من، كاش فلان را دوست نمى‌گرفتم؛ (28)
با آنكه قرآن براى من نازل شده بود، مرا از پيرويش بازمى‌داشت. و اين شيطان همواره آدمى را تنها مى‌گذارد. (29)
پيامبر گفت: اى پروردگار من، قوم من ترك قرآن گفتند. (30)
اينچنين هر پيامبرى را از ميان مجرمان دشمنى پديد آورديم. و پروردگار تو براى راهنمايى و يارى تو كافى است. (31)
كافران گفتند: چرا اين قرآن به يكباره بر او نازل نمى‌شود؟ براى آن است كه دل تو را بدان نيرومندى دهيم و آن را به آهستگى و ترتيب فرو خوانيم. (32)
هيچ مثَلى براى تو نياورند مگر آنكه پاسخش را به راستى و در نيكوترين بيان بياوريم. (33)
كسانى را كه بر روى مى‌كشند و در جهنم گرد مى‌آورند، به جايگاه بدتر و به راه گمگشته‌ترند. (34)
#قران #تلاوت #شریف_مصطفی #الفرقان #الله