از خودمون انسانیت ب جا بگذاریم نه انسان

از خودمون انسانیت ب جا بگذاریم نه انسان
تن آدمی شریف است به جان آدمیت
نه همین لباس زیبا نشان آدمیت
اگر آدمی ب چشم است دهان به گوش و بینی
چه میان نقش دیوار میان آدمیت
خور و خواب و خشم وشهوت شغب است
وجهل و ظلمت
حیوان خیره ندارد زجهان آدمیت
به جهان آدمی باش وگرنه مرغ باش
که همین سخن بگوید به زبان آدمیت
مگرآدمی نبودی ک اسیر دیو ماندی
که فرشته ره ندارد به مکان آدمیت
اگر این درنده خویی زطبیعتت بمیرد
همه عمر زنده باشی به روان آدمیت
رسد آدمی بجایی ک بجز خدا نبیند
بنگر تا چه حد است مکان آدمیت
طیران مرغ دیدی تو ز پایبند شهوت
به درآی تا ببینی طیران آدمیت
نه بیان فضل کردم که نصیحت تو گفتم
همه از آدمی شنیدیم بیان آدمیت



.