آخ که چه خوب است حضور تو لابه‌لای این همه بدبختی. چه خوب است که در هجوم اینهمه اخبار بد ، تو هنوز هستی و با نگاهت به سلول‌های خسته‌ی من ، جان می‌بخشی. چه خوب که صدای تو هنوز هست ، حرف‌های تو هنوز هست ، و لبخندهای تو هنوز. تو نمی‌دانی چقدر معجزه‌ای برای آن‌کس که قادر نیست کسی را به غیر از تو دوست بدارد ، تو نمی‌دانی چقدر لازمی ، و چه خارق‌العاده با همه فرق داری! من چه اقبال بلندی داشتم ؛ که تو چشم‌های مرا دوست داشتی که تو صدای مرا دوست داشتی و لبخندهای مرا جور عجیبی تفسیر می‌کردی.