عاشقانه های شبنم درکنارزندگیم

گاهی، نفس هایت را هم
باید حبس کنی
باد در هر رهگذاری لشکری
گماشته است
به تاراج سیب‌های گونه ات
مگر نمیدانی خدا
تو را فقط برای من
خلق کرده است.
پس لطفاً در هر گلی شکوفا نشو
و در هر رؤیایی به تعبیر مکوچ
من همان پرستوی مهاجرم
که فقط در گودی انگشتان تو
امنیت دارم
بگذار به هیاهوی شانه ات
انس بگیرم
وقتی نسیم بافه های مویت را
می‌نوازد تار به تار
عشق