تو را میان عطر گلبرگهای شبنم دفن کردم

تو را میان عطر گلبرگ‌های شبنم دفن کردم...
جایی در عمق خاطرات قدیمی
میان قاب عکس‌هایی که سال‌هاست در غبار زمان نفس می‌کشند..

من،
هنوز هم میان سایه‌ی کسی که بودم
و پژواک کسی که هستم
گاه در انتهای آسمان گم می‌شوم...
نه برای تماشای قندیل‌های روشن ستاره
و نه برای خودنمایی ماه
بلکه برای مرور فصلی کوتاه از عمرم
-فصلی که با نگاهت نوشته شد
و نقطه‌ی پایانش،
بی‌آن‌که بدانی...
پایان من بود