علت برمیگرده به اینکه

علت برمیگرده به اینکه ✍️🌹
خود ذهن ما چون درگیر خاطراتی با بار هیجانی منفی زیادی هست و ماسعی نکردیم بابت این خاطرات سوگواری کنیم و به پذیرش برسیم و هنوز حجم سنگین خاطرات مارو اذیت میکنه و اون خاطرات رفته در قسمت ناهشیار و دور از دسترس ذهن ما و فکر میکنیم بی دلیل داریم اینکارو انجام میدیم در حالی که همین آهنگ غمگین گوش دادن مارو یاد همون خاطرات میندازه و دوس داریم بعدش کلی گریه کنیم تا کمی سبک بشیم !
دلیل بعدی اینه که انگار دوس داریم با کودک درونمون که مدتی حواسمون بهش نبوده ارتباط برقرار کنیم و کمی شده با گریه
احساساتی که مدتی ندیدیم ببینیم!
دلیل سوم بر میگرده به حسرت هایی که نسبت به پذیرش مسیر
زندگی داریم همیشه حس میکنیم از خیلی ها عقب تریم
و سرشار از حسرت میشیم و میخوایم برای نداشته هایی که هیچ وقت نمیتونیم داشته باشیم اشک بریزیم !