در ࡏަرمای تابستأن، وقتی نَََسئم
مُُلایمی از پنجره مئ گذرد و عطر گََل‌های
یاس به مشأم مئ رسد، یاد تو می‌افتم.
چشمانت، مانند ستاره‌های شََب
در دٍل تاریکی روشنایی می‌بخشند.
هر بار که صدای خََنده‌ات را می‌شنوم،
انگار دنیأرنگ و بوی تازه‌ای به خود مئ گیرد🌲.