ما دیگه اون نوجوونای قدیم نیستیم
که با شنیدن سینوس کسینوس
خندمون بگیره ،
بزرگ شدیم ، نه ؟
بچه کوچیکا بهمون میگن خاله ، عمو ...
قدمون چند هوا بلندتر شده ،
دیگه دستمون به کابینت بلندای
آشپزخونه میرسه و پامون به گاز و کلاچ...
بعضیامون انقدر بزرگ شدن
رفتن پی سیگار،
بعضیامونم نه ،
دیدن غم و غصه شون دود کردنی
نیست ، نشستن خوردنش!

ما دیگه روزای برفی لیز نمیخوریم،
نه که زمینِ یخ زده لیز نباشه ها،
فقط یاد گرفتیم باید با احتیاط قدم
برداریم که با مخ نریم تو زمین...

قلبامون چی شد راستی؟؟
بعضیامون دل شکستن، بعضیامون
دل باخته و بعضیامون دل تنگ...
ما خیلی وقته که دیگه بچه نیستیم،
ولی پیر شدیم یا بزرگ ؟!
اينه که جای بحث داره...