غم همراه همیشگی ما آدماست از زمانی که بندناف ما با مادرمون بریده میشه
تا آخرین نفسی که از ریه بیرون میدیم
قرار نیست از غم فرار کنیم یا بخوایم جاش رو بدیم به شادی
قراره درحالیکه اون غم وجود داره زندگی کنیم، هیجان زده باشیم،خوشحال باشیم، بخندیم، گریه کنیم ...
و بپذیریم این حضور رو..