آموختم که هیچ دارویی نمیتواند همچون امید آدمی را ایس

آموختم که هیچ دارویی ،نمیتواند همچون " اُمید" آدمی را ایستاده نگه دارد !
آموختم که در همه حال و همه وقت باید عشق ورزید حتی در زمان خستگی ، بیماری و یاس .
آموختم که هیچ چراغی جز حال خوب ، امیدی روشن ، برای علاج دل بیچاره نیست و هیچ دستی نه آنقدر پایدار و محکم که دلیل خوشبختی و آرامش باشد . . .
آموختم که جنگیدن همیشگی برای نداشته ها چشم ها را به روی داشته هایمان می بندد گاهی باید با خیالی آسوده زندگی کرد رها از هر نبردی و شکستی . . .
آموختم که هیچ دارویی ،نمیتواند همچون "اُمید"آدمی را زنده نگه داشته باشد،زندگی بیاورد،عشق ببخشد . . .