هنر

میناکاری با زمینه برجسته قدمتی حدود ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد دارد. طبق مطالعات انجام شده، این هنر ابتدا در ایران شکل گرفته و سپس به نقاط مختلف جهان گسترش یافته است.

در این نوع مینا، طرح‌ها و خطوط را روی شیء مورد نظر حکاکی می‌کنند و سپس لعاب سفید روی آن می‌پاشند. سطح را سه تا چهار بار لعاب می‌دهند. و هر بار شیء را در کوره‌ای با دمای تا ۷۰۰ درجه قرار می‌دهند. این کار را برای تثبیت رنگ لعاب انجام می‌دهند. پس از آن، آماده نقاشی می‌شود و دوباره شیء به کوره می‌رود. این بار دما حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ درجه است تا رنگ‌ها تثبیت شوند.

امروزه در هنر میناکاری از رنگ‌های گیاهی، معدنی و همچنین رنگ‌های کمپلکس فلزی برای بخش رنگ‌آمیزی استفاده می‌کنند. در میناکاری اولیه، از رنگ‌های پودری با دمای ذوب پایین استفاده می‌کردند. برای ساخت رنگ‌ها، اکسیدهای فلزی را با انواع خاصی از نمک‌ها ترکیب می‌کنند. از مخلوطی از محلول صمغ عربی و گلیسیرین به عنوان حلال رنگ استفاده می‌کنند.

اصفهان مرکز هنر میناکاری ایرانی است. همچنین در جهان از شهرت خاصی برای این هنر برخوردار است. استادان برجسته بسیاری در اصفهان وجود دارند که آثارشان بی‌نظیر و نفیس است.


#هنر #هنرمند #مس #ظروف_مسی #میناکاری #مینای_برجسته #ایران_باستان #اصفهان #هنر_پودری #پودر_رنگی #مهارت #خلاقیت #صنایع_دستی